Samochód pancerny Ford FT-B Podczas wojny polsko-bolszewickiej Wojsko Polskie silnie odczuwało niedobór pojazdów opancerzonych. W okresie polskich klęsk latem 1920 r. jeden z polskich inżynierów zaproponował stworzenie własnego pojazdu opancerzonego. Pomysłodawcą i budowniczym pierwszego polskiego samochodu pancernego był inż. Tadeusz Tański. Postanowił wykorzystać podwozie i silnik bardzo popularnego w tamtym czasie samochodu osobowego marki Ford – Model T. Po wzmocnieniu podwozia i układu kierowania, zaprojektował on i wykonał pancerz z blachy pancernej o grubości 8 mm, na którym została zamontowana mała wieżyczka, w której znajdowało się stanowisko strzelca ckm. Samochód posiadał dwuosobową załogę i był uzbrojony w jeden karabin maszynowy Maxim 08/15.
Pierwszy samochód pancerny polskiej konstrukcji został zaprojektowany i wykonany zaledwie w ciągu dwóch tygodni. Trwające jedynie kilka dni próby techniczne wypadły pomyślnie, od razu więc przystąpiono do produkcji następnych pojazdów. Ogółem wybudowano 16 samochodów pancernych, które otrzymały nazwę Ford FT-B. Do służby pojazdy wchodziły od lipca, tworząc 1 kolumnę lekkich samochodów pancernych. W dniu 14 sierpnia w służbie było już 8 pojazdów, które zostały włączone w skład 8 Brygady Kawalerii. Wzięły one udział w bitwie nad Wkrą toczonej przez 5 armię gen. Władysława Sikorskiego. Do końca sierpnia wybudowano dalsze 8 sztuk, z których utworzono 2 kolumnę lekkich samochodów pancernych. Końca wojny doczekało 12 samochodów. Służyły one w wojsku polskim do roku 1931, kiedy to został wycofany ze służby ostatni egzemplarz.
Wymiary:
Długość: 3,25 m
Szerokość: 1,55 m
Wysokość: 1,73 m
Rozstaw osi: 2,52 m
Prześwit: 0,23 m
Prędkość maksymalna: 50 km/h
Zasięg: do 250 km
Promień skrętu: 4,1 m
Uzbrojenie: 1 lekki karabin maszynowy Maxim wz.08/15 kal. 7,92 mm , z 1250 nabojami
Pancerz grubości: 8 mm
Silnik: Ford, 22,5 KM, 2900 cm3, 4-cylindrowy, 4-suwowy, dolnozaworowy, chłodzony wodą
Podwozie samochodu osobowego Ford T
fot. Szymon Łaszewski
